Uroczystości pogrzebowe odbędą się w dniu 24.11.2017 r., na Cmentarzu Bródnowskim przy ul. św. Wincentego 83, w 03-530 Warszawie. Początek uroczystości o godz. 12:00, w kościele pw. św. Wincentego a’ Paulo (drewniany) na terenie cmentarza.
*****
Epitafium dla przyjaciela!
Irku. Twoim odejściem na Wieczną Służbę za Niebieskie Progi zaskoczyłeś mnie i wielu…wielu.
Nasza wieloletnia przyjaźń rozpoczęła się w odległym 1981 roku 26 maja, kiedy to na Twoje zaproszenie przyjechaliśmy jak wielu innych do Batalionu Pogotowia na ul. Stalingradzką w Warszawie. Wtedy to zawiązała się ta nić solidarności najpierw zawodowej a później jak się okazało także tej międzyludzkiej, która przerodziła się z czasem w prawdziwą przyjaźń.
Oczywiście, zdawaliśmy sobie sprawę, że nasz związek nie powstanie tak sobie bez oporu. Jednakże jak obuchem zostaliśmy uderzeni najpierw zwolnieniami ze służby a następnie „stanem wojennym” i wszystkimi jego konsekwencjami. Nie poddawaliśmy się jednak, wierząc w nasze ideały chcąc poprawić nasz los i naszych kolegów. Następnym „obuchem”
była przymusowa emigracja. Ty wybrałeś Kanadę, ja Niemcy. Moja żona przewidziała, że „oni niedługo przegrają a my będziemy mieli blisko wrócić”. Jak i Ty, ja też jeszcze ostatecznie nie „wróciłem”. Podczas naszej rozmowy w 2015 roku powiedziałeś mi w zaufaniu, że „za jakieś dwa lata” wracasz na stałe do ojczyzny „to będziemy się częściej widywać…”. I wracasz, ale nie tak to sobie wyobrażaliśmy. Ten „obuch” jest najbardziej bolesny.
Irku, Przyjacielu moja ostatnia prośba: przygotuj dla mnie miejsce w tym Niebieskim Komitecie Założycielskim, bo warto było tu na ziemi być z Tobą w tym ziemskim…
Przyjaciel
******
Ireneusz Sierański, ur. 27 VII 1947 w Łaskarzewie. Ukończył Szkołę Elektromechaniczną, następnie XV Liceum Ogólnokształcące w Warszawie (1976). Od 1970 funkcjonariusz w Batalionie Pogotowia i Zmotoryzowanych Patroli Komendy Stołecznej MO w stopniu sierżanta.
26. V.1981′ pomysłodawca, organizator, przewodniczący zebrania na którym powołano Tymczasowy Komitet Założycielski Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO, zostaje jego przewodniczącym. 1 VI 1981 przewodniczący Zjazdu Delegatów w Warszawie, członek prezydium. 3 VI 1981 wnioskodawca petycji do Sejmu o poparcie dla ruchu związkowego w milicji. 9 VI 1981 uczestnik II Zjazdu Delegatów z całego kraju, wybrany przewodniczącym Ogólnokrajowego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO i ruchu związkowego w MO. 12 VI 1981 sygnatariusz wniosku do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o rejestrację ZZ FMO. Uczestnik wielu akcji plakatowania ulic i kolportażu ulotek. 17 VI 1981 zwolniony ze służby za działalność związkową (z art. 65. ust. 2. Pkt. 7 o MO. tj. dla dobra służby). Organizator tajnych posiedzeń prezydium OKZ ZZ FMO w Warszawie. 25 IX 1981 uczestnik rozprawy rejestracyjnej Związku, po odmowie rejestracji współorganizator protestu – okupacji Hali Gwardii spacyfikowanej przez oddziały ZOMO. 27-29 IX 1981 przewodniczący delegacji OKZ ZZ FMO na II turze Pierwszego Zjazdu Solidarności w Gdańsku; składanie wieńca pod Pomnikiem Ofiar Grudnia 1970. Czynnie współpracuje z Zarządem „S” Region Mazowsze; uczestniczy w spotkaniach z załogami warszawskich zakładów pracy i ze studentami.
19 X 1981 rewizja w jego mieszkaniu, oficjalnej siedzibie związku, zabrano całą dokumentację OKZ ZZFMO. Aresztowany, przesłuchiwany w KS MO . Zwolniony po interwencji Seweryna Jaworskiego i Zbigniewa Romaszewskiego z Biura Interwencji przy ZR „S”. 2 XII 1981 udziela wsparcia studentom Wyższej Oficerskiej Szkoły Podchorążych Pożarnictwa w Warszawie; odczytuje odezwę do milicjantów i ZOMO-wców o zaniechanie pacyfikacji uczelni. Jego apel doprowadził w pierwszej fazie do odmowy szturmu uczelni przez ZOMO. Ostatecznie studenci zostali spacyfikowani przez pododdział specjalny mjr. Jerzego Dziewulskiego. 4 XII 1981 bierze udział jako przewodniczący delegacji ZZ FMO w centralnych uroczystościach barbórkowych oraz uroczystości wyświęcenia sztandaru „S” w kopalni „Rozbark” w Bytomiu; rozmowa z kard. Józefem Glempem. 11 XII 1981 uczestnik obrad KK „S” w Gdańsku. 11-13 XII 1981 uczestnik protestu głodowego funkcjonariuszy MO w Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie.
Po ogłoszeniu „Stanu Wojennego” ukrywa się. 14 XII 1981 przekazuje List Stoczniowców do warszawskich zakładów pracy. 19 XII 1981-23 XI 1982 internowany w ZK Białołęka; dwukrotnie hospitalizowany w szpitalach warszawskich; pobity przez ZOMO podczas „ścieżki zdrowia”; protest głodowy (3-7.10.1982); inicjator wydawania biuletynu „W Służbie Narodu” oraz gazety „Godność” wydawanej przez CDN; autor artykułów i organizator kolportażu. Po wyjściu z internowania wielokrotnie przesłuchiwany, po jednym z przesłuchań dowieziony na rozmowę z gen. Kiszczakiem, gdzie z ust generała, dowiaduje się o całkowitym zakazie wszelkiej pracy na terenie całej Polski . Podjął się wraz z Tadeuszem Bartczakiem (członek ZZ FMO) oraz z grupą działaczy z „Solidarności” i funkcjonariusza MO z konwoju, odbicia 15.02.1983r. Zbigniewa Romaszewskiego z Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego, będąc w Sądzie w mundurze milicjanta. Akcję odwołano – nie było zgody Romaszewskiego. W latach 1983-1986 prowadzi sklep zoologiczny. Szykanowany, zmuszony wraz z rodziną do wyjazdu z Polski (Kanada 1986). Autor i wydawca książki „Wspomnienia Przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO. 1981-1986″. Toronto 2012rok
Odznaczony Medalem XX-lecia NSZZ Policjantów; Odznaką Honorową XX-lecia NSZZ P (2010); Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)
Rozpracowywany: 1981 przez Wydz. Dochodzeniowo-Śledczy KSMO, 1981-1984 przez Wydz. III-1 KSMO krypt. „Rozłam”, 1983-1985 przez Wydz. III-2 KSMO krypt. „Pismo”, 1985 przez Wydz. III-2 SUSW krypt. „Etyka”. Inwigilacja prowadzona przez Wydz. IX departamentu III MSW.
Cześć Jego Pamięci!
*****
śp. sierż. w st.spocz. Ireneusz SIERAŃSKI – Biogram do Encyklopedii Solidarności
Ireneusz Sierański, ur. 27 VII 1947 w Łaskarzewie. Ukończył Szkołę Elektromechaniczną, następnie XV Liceum Ogólnokształcące w Warszawie (1976). Przed wojskiem (1966-1968) pracował w Miejskich Zakładach Komunikacyjnych jako elektromonter; następnie w „Elektromontaż-u”. Od 1970 funkcjonariusz w Batalionie Pogotowia i Zmotoryzowanych Patroli Komendy Stołecznej MO ostatnio w stopniu sierżanta. 26 V 1981 pomysłodawca, organizator, przewodniczący zebrania na którym powołano Tymczasowy Komitet Założycielski Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO, zostaje jego przewodniczącym. 1 VI 1981 przewodniczący Zjazdu Delegatów w Warszawie, członek prezydium. 3 VI 1981 wnioskodawca petycji do Sejmu o poparcie dla ruchu związkowego w milicji. 9 VI 1981 uczestnik II Zjazdu Delegatów z całego kraju, wybrany przewodniczącym Ogólnokrajowego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO i ruchu związkowego w MO. 12 VI 1981 sygnatariusz wniosku do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o rejestrację ZZ FMO. Uczestnik wielu akcji plakatowania ulic i kolportażu ulotek. 17 VI 1981 zwolniony ze służby za działalność związkową (z art. 65. ust. 2. Pkt. 7 o MO. tj. dla dobra służby). Organizator tajnych posiedzeń prezydium OKZ ZZ FMO w Warszawie. 25 IX 1981 uczestnik rozprawy rejestracyjnej Związku, po odmowie rejestracji współorganizator protestu – okupacji Hali Gwardii spacyfikowanej przez oddziały ZOMO. 27-29 IX 1981 przewodniczący delegacji OKZ ZZ FMO na II turze Pierwszego Zjazdu Solidarności w Gdańsku; składanie wieńca pod Pomnikiem Ofiar Grudnia 1970. Czynnie współpracuje z Zarządem „S” Region Mazowsze; uczestniczy w spotkaniach z załogami warszawskich zakładów pracy i ze studentami. 19 X 1981 rewizja w jego mieszkaniu, oficjalnej siedzibie Związku, zabrano całą dokumentację OKZ ZZFMO. Aresztowany, przesłuchiwany w KS MO. Zwolniony po interwencji Seweryna Jaworskiego i Zbigniewa Romaszewskiego z Biura Interwencji przy ZR „S”. 2 XII 1981 udziela wsparcia studentom Wyższej Oficerskiej Szkoły Podchorążych Pożarnictwa w Warszawie; odczytuje odezwę do milicjantów i ZOMO o zaniechanie pacyfikacji uczelni (co doprowadziło, że w pierwszej fazie ZOMO odmówiło szturmu). Studenci zostali brutalnie potraktowani i spacyfikowani przez pododdział specjalny mjr. Jerzego Dziewulskiego. 4 XII 1981 przewodniczący delegacji ZZ FMO w uroczystościach wyświęcenia sztandaru „S” w kopalni „Rozbark” w Bytomiu; rozmowa z kard. Józefem Glempem. 11 XII 1981 uczestnik obrad KK „S” w Gdańsku. 11-13 XII 1981 uczestnik protestu głodowego funkcjonariuszy MO w Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Ukrywa się. 14 XII 1981 przekazuje List Stoczniowców do warszawskich zakładów pracy. 19 XII 1981-23 XI 1982 internowany w ZK Białołęka; dwukrotnie hospitalizowany w szpitalach warszawskich; pobity przez ZOMO podczas „ścieżki zdrowia”; protest głodowy (3-7.10.1982); inicjator wydawania biuletynu „W Służbie Narodu” oraz gazety „Godność” wydawanej przez CDN; autor artykułów i organizator kolportażu. Po wyjściu z internowania wielokrotnie przesłuchiwany, po jednym z przesłuchań dowieziony na rozmowę z gen. Kiszczakiem. W czasie rozmowy m.in. otrzymał zakaz wszelkiej pracy na terenie całego kraju. Podjął się wraz z Tadeuszem Bartczakiem (członek ZZ FMO) oraz grupą ludzi z „Solidarności” i funkcjonariuszem MO z konwoju, odbicia 15.02.1983r. Zbigniewa Romaszewskiego z Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego. Będąc w Sądzie w mundurze milicjanta akcję odwołano – nie było zgody Romaszewskiego. W latach 1983-1986 prowadzi sklep zoologiczny. Szykanowany, zmuszony wraz z rodziną do wyjazdu z Polski (Kanada 1986). Autor i wydawca książki „Wspomnienia Przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO. 1981-1986. Toronto 2012. Odznaczony Medalem XX-lecia NSZZ Policjantów; Odznaką Honorową XX-lecia NSZZ P (2010); Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015). Rozpracowywany: 1981 przez Wydz. Dochodzeniowo-Śledczy KSMO, 1981-1984 przez Wydz. III-1 KSMO krypt. „Rozłam”, 1983-1985 przez Wydz. III-2 KSMO krypt. „Pismo”, 1985 przez Wydz. III-2 SUSW krypt. „Etyka”. Inwigilacja prowadzona przez Wydz. IX departamentu III MSW. Ireneusz. Sierański zmarł po ciężkiej chorobie w dniu 01.09.2017r. dokładnie po 31 latach pobytu na emigracji.
Zestawił: Edmund Lajdorf
