Pogrzeb Jana Guza w Białej Podlaskiej

ilustracja

Przewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Jan Guz został dziś pochowany w Białej Podlaskiej (woj. lubelskie). – To był twardy zawodnik walczący zawsze o interesy pracownicze – powiedziała minister rodziny, pracy i polityki społecznej Elżbieta Rafalska. Prezydent Andrzej Duda odznaczył pośmiertnie Jana Guza Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Artur Garbacz w poczcie sztandarowym Forum Związków Zawodowych

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in. Piotr Duda, Sławomir Broniarz i Władysław Kosiniak-Kamysz
Obecni byli również przedstawiciele organizacji związkowych różnych branż z całego kraju, byli m.in. przewodniczący NSZZ Solidarność Piotr Duda, szef Związku Nauczycielstwa Polskiego Sławomir Broniarz, a także b. minister pracy i polityki społecznej Władysław Kosiniak-Kamysz, przewodnicząca Rady Dialogu Społecznego Dorota Gardias, przedstawiciele organizacji pracodawców. Forum Związków Zawodowych reprezentowali: wiceprzewodniczący Forum Związków Zawodowych, przewodniczący NSZZ Policjantów Rafał Jankowski oraz wiceprzewodniczący NSZZ Policjantów Artur Garbacz.

Rafał Jankowski złożył wieniec od Zarządu Głównego NSZZ Policjantów.  

W przemówieniach różnych osób wielokrotnie wspominano Guza jako człowieka otwartego, ciepłego i jednocześnie zaangażowanego w walkę o godność człowieka, o prawa pracownicze. – Jan Guz wykorzystał swoje talenty, aby uczynić polską rzeczywistość bardziej sprawiedliwą. Janku pozostawiłeś świat lepszym – mówiła Dorota Gardias.

Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył pośmiertnie Jana Guza Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności związkowej i społecznej. Odznaczenie wręczył synowi zmarłego – Jarosławowi Guzowi – sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Andrzej Dera.

Jan Guz zmarł w piątek w Warszawie, w wieku 62 lat. Pochodził z rodziny rolniczej ze wsi Białobrzegi (Lubelskie). W 1988 r. ukończył nauki polityczne. Był też absolwentem podyplomowego studium menadżerskiego na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.

Pracował w Ochotniczych Hufcach Pracy, m.in. jako wychowawca młodzieży i jako zastępca komendanta hufca. Następnie jako główny mechanik, kierownik działu mechanicznego, współzarządzał wieloma przedsiębiorstwami. Był także przewodniczącym struktur terenowych OPZZ. Ukończył wiele kursów, m.in. kurs dla trenerów z zakresu ubezpieczeń społecznych, kurs nadzoru właścicielskiego, szkolenie pedagogiczne dla wykładowców i instruktorów. W latach 1997-2004 był wiceprzewodniczącym OPZZ, a od kwietnia 2004 r. – przewodniczącym OPZZ.

Pełnił wiele funkcji społecznych. Był m.in. radnym samorządu terytorialnego, wiceprzewodniczącym wojewódzkiej rady zatrudnienia, członkiem rady nadzorczej oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej ZUS, członkiem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, przewodniczącym Rady Programowej Ośrodka Studiów i Kształcenia Zawodowego. Jako przewodniczący OPZZ w 2004 r. został powołany na funkcję wiceprzewodniczącego Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych.

W 2010 r. prezydent Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju. W październiku 2015 r. z ramienia OPZZ został członkiem nowo powstałej Rady Dialogu Społecznego. Był członkiem międzynarodowych organizacji związkowych: Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych i Międzynarodowej Konfederacja Związków Zawodowych.